Evy heeft wat jaren ervaring als opvoedster op de teller, maar de job vroeg te veel van haar en ze veranderde van koers. Nu is ze baas van haar agenda, die ze kan combineren met haar gezin, en daarnaast gretig vult met naai- en recyclageworkshops voor kinderen en naaiworkshops voor Femma. “Tijdens mijn werkdag laad ik op, en ik neem de tijd die ik wil voor mijn kinderen. Dat is perfect”, zegt ze. Evy geeft ook een nieuwe bestemming aan kleren van overleden dierbaren. “Mensen willen de kleding vaak niet weggooien, maar ze ook niet zelf dragen. Ik maak er dan andere, bruikbare dingen van, zoals knuffels, fietstassen, mandjes... handige spullen die een plaats krijgen in het dagelijkse leven van de nabestaanden.”
De laatste les
Vandaag is het in De Zonnewijzer de laatste naailes in een reeks van 10. “We hebben een zestal vaste cursisten, maar ik weet niet of ze er vandaag allemaal zullen zijn. Het is Ramadan, ik verwacht er maar een paar.” Evy haalt drie naaimachines uit de kast. “De stoffen die ik bij heb, zijn restjes van mijn eigen projectjes en workshops. Hier krijgen ze een mooie bestemming.” Naast de stoffen zet ze een doos met spelden, meters, scharen...
“Het is Ramadan, ik verwacht er maar een paar”
Naïma en Nadia komen bijna gelijktijdig binnen. Ze slaan een praatje met de brugfiguur van het centrum, die gedag komt zeggen. Ze spreken Arabisch met elkaar, de taal die ze op school hebben geleerd. Hun moedertalen zijn verschillend: Naïma komt uit Algerije, Nadia uit Marokko.
Iets leuks maken
“Wat gaan jullie doen vandaag?” vraagt Evy. Ze vertelt me dat er in deze basiscursus een aantal zaken geleerd moeten worden. “Maar omdat we aan het eind van de cursus zijn, kennen ze alles wat ze moeten kennen. Vandaag is het een vrije opdracht. Dat zijn mijn favoriete lessen”, knipoogt ze. Naïma bracht een pyjamabroek mee die ze thuis wilde inkorten met haar eigen machine. Maar dat is niet goed gelukt. Ze zal het stiksel lostornen, en het daarna met de hulp van Evy opnieuw doen. Nadia werkt eerst haar draagtas af, maar daarna weet ze het niet. Evy denkt met haar na. “Hoe oud is je zoontje?” vraagt ze. “Zeven maanden”, knikt Nadia. “Zullen we een broek voor hem maken?” Nadia vindt het prima. Evy zoekt een passend stofje dat groot genoeg is, en tovert een patroon tevoorschijn.
“He Rahima, je bent er toch vandaag?” Rahima komt het lokaal binnen. “Ja, mijn zus kan ieder moment bevallen, maar ik ben toch gekomen.” Ook Rahima heeft geen idee wat ze zou kunnen maken vandaag. “Misschien iets voor je dochter, een rokje?” stelt Evy voor. Rahima vindt het goed. Haar dochter is vijf, vertelt ze. Ze haalt haar smartphone boven en toont ons fier enkele foto’s. Evy kiest met haar een leuke stof en zoekt op haar telefoon de maten voor het patroon, dat ze tekent op een blad papier.
Ze haalt haar smartphone boven en toont fier enkele foto’s.
Evy plooit de gekozen stoffen van Nadia en Rahima dubbel en legt uit hoe ze moeten knippen. Iedereen is van start. De conversatie tussen de vrouwen kabbelt rustig verder, net als de manier waarop ze elk aan het werk zijn. Niks moet, maar de wil om iets moois te maken is zeer aanwezig. Evy verdeelt zorgvuldig haar aandacht en houdt in de gaten wie aan een volgende stap toe is. De vrouwen houden ervan om met haar te praten, ze oefenen graag hun Nederlands. Evy is geïnteresseerd in wie ze zijn.
Naaimachines thuis
Naïma’s zoom is los. Evy laat haar de omslag van de pyjamabroek spelden en strijken, voor ze hem weer mag vastnaaien. “Jullie hebben gloednieuwe naaimachines hier”, merk ik op. Evy knikt. “Ja, die zijn echt het neusje van de zalm, met alle opties die je maar kunt bedenken. We hebben ze in bruikleen van een lokale verdeler. Super he. Alleen, de deelnemers hebben thuis ook naaimachines en die hebben niet al die luxe. In het begin van de cursus heb ik hen gevraagd ze mee te brengen, zodat ik weet waarmee ze thuis werken. Ik wil uiteraard dat ze goed met hun eigen machines weg kunnen. Dus leer ik ze hier vooral naaien zonder gebruik van alle snufjes.” Naïma’s echtgenoot is ook geïnteresseerd. Hij wil aan het werk als gordijnenmaker voor een lokale winkel. Hij leert thuis van zijn vrouw hoe het moet.
Hij leert thuis van zijn vrouw hoe het moet.
“Ik had ooit een man die op de eerste les naar de cursus kwam”, vertelt Evy. “Hij wilde leren hoe je een broek omzoomt. Ik vertelde hem dat het kon, maar dat dit pas in les zeven aan bod kwam. Hij vertrok zonder een woord en ik zag hem niet meer, tot op de zevende les, dan stond hij er plots weer. Hij dacht dat die ene les hem alles zou leren, maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik stuurde hem weer naar huis, omdat hij de hele basis had gemist.”
Dat was het dan... of niet?
De les loopt op haar einde. Rahima en Nadia zijn blij met het rokje en de babybroek, Naïma heeft haar pyjamabroek netjes omgezoomd. Dat was het dan, de cursus is afgelopen, kondigt Evy aan. “Hoezo”, vraagt Rahima. Ze had niet in de gaten dat er geen lessen meer zouden komen. Evy maakt duidelijk dat er voorlopig geen nieuwe cursus is vastgelegd door het centrum. De dames besluiten meteen om een nieuwe lessenreeks aan te vragen. Met z’n allen gaan ze naar de onthaalbalie. Met wat geluk kunnen er zelfs voor de zomer nog vijf lessen bij...
We zijn aanwezig in heel Vlaanderen en organiseren jaarlijks 500 workshops voor vrouwen in een kwetsbare positie. Met jouw steun kunnen we nog meer vrouwen die broodnodige energieboost geven. Alvast bedankt!
