Interview Lore Louwagie
Lore Louwagie: “Alle vrouwen zijn superhelden, alleen beseffen ze dat zelf vaak niet.”
Dreigt de aarde te verstikken onder een eindeloze stroom weggeworpen kleding? Geen nood, daar is naaicoach Lore Louwagie! Met haar liefde voor stoffen en upcyclen zette ze verschillende projecten op touw waarmee ze dagelijks mensen inspireert om meer te doen met stof en kleding, zodat die niet bij het vuilnis terechtkomen.
Hoe heb je je passie voor naaien en upcyclen een plek gegeven in je professionele leven?
Lore: “Als maatschappelijk werker voor de stad Roeselare organiseerde ik weleens naaiworkshops, en vaak hielp ik dan de vrijwilliger die de workshops gaf. Zelf mocht ik tijdens mijn uren niet naaien, wat ik best jammer vond. Toen kreeg ik een ingeving: wat als ik in bijberoep workshops zou opzetten rond kleding herstellen en recycleren?”
“Twee weken lang heb ik daarover gebrainstormd, en daarna heb ik me ingeschreven als zelfstandige in bijberoep. Zo kwam Studio Stoflov tot stand. In het begin werkte ik vooral met wat er op me afkwam: vragen voor retouches, een workshop textiel herstellen, een kinderanimatie met recyclagemateriaal… Er was voldoende vraag, zodat ik in mijn hoofdberoep halftijds kon gaan werken.”
“Vaak wilden mensen vrijwillig meewerken, maar in een verdienmodel was dat onmogelijk. Daarom heb ik naast Studio Stoflov ook een vzw opgericht. Met vzw LAP geven we om de twee weken een workshop in het sociaal centrum De Post in Roeselare. Een ander project op dezelfde locatie is het RewearCafé: een naaicafé dat we tweemaal per week organiseren, en waar we mensen helpen die bijvoorbeeld een broek willen omnaaien, of een nieuw kledingstuk willen maken.”
Doe je in je naaiworkshops van Tijd Voor Mij ook aan recycleren?
“Uiteraard. Ik neem voor mijn cursisten vaak tweedehands stoffen mee of stoffen die ik krijg van bijvoorbeeld meubelfabrikanten. Daar maken we dan toilettasjes of keukenschorten van. En we besteden altijd twee workshops aan het herstellen van kleding.”
“Als je kledingstukken volgens een patroon maakt, is het echter beter om met nieuwe stoffen te werken. Maar ik merkte tijdens de workshops dat het lang niet voor iedereen vanzelfsprekend is om nieuwe stoffen te kopen. Iemand die van een leefloon moet rondkomen, kan zich vaak geen twintig euro permitteren om stof te kopen voor een nieuwe broek. Daar had ik vroeger niet echt bij stilgestaan.”
Zijn er nog zaken die je geleerd hebt door te coachen bij Tijd Voor Mij?
“Ik heb geleerd grenzen te stellen. Als we bijvoorbeeld al drie lessen bezig zijn, en er willen nieuwe deelnemers aansluiten, dan vraag ik hun te wachten tot er een nieuwe reeks opgestart wordt. Anders moet je je tijdens de volgende lessen vooral met de nieuwkomers bezighouden, en dat is niet aangenaam voor de mensen die er al van in het begin bij waren.”
“Ook mijn cursisten raad ik aan om hun grenzen te bewaken. Zodra je kunt naaien, word je immers vaak overweldigd door iedereen die plots aan je deur staat met een broek die omgenaaid moet worden. “Dit is jouw hobby,” zeg ik dan. “Naaien doe je in de eerste plaats voor jezelf. Als je er geen plezier uit haalt om voor anderen te naaien, doe het dan niet.”
Wat is jouw superkracht?
“Ik ben goed in omdenken: in plaats van problemen, zie ik oplossingen. Als er iets mislukt, denk ik: wat kan ik hieruit leren? Daarom vind ik het niet zo erg als er iets fout loopt, want als ik niet gefaald had, zou ik ook niets geleerd hebben.”
Hoe ziet jouw superheldenkostuum eruit?
“Dat zal een kostuum zijn met blauw en roze, want dat is de kleurenfase waar ik momenteel in zit (lacht). Een beetje goud mag er ook bij. Het moet comfortabel zitten en het mag een beetje bijzonder zijn - iets met ‘een hoek af’. En uiteraard is het gemaakt uit gerecycleerde stof!”
“Over superhelden gesproken: voor mij zijn alle vrouwen superhelden. Alleen beseffen ze vaak zelf niet hoe belangrijk en sterk ze zijn.”
Tijd Voor Mij wil vrouwen aansporen om tijd te nemen voor zelfzorg. Hoe zorg jij voor jezelf?
“Ik heb een lichaam dat duidelijke signalen geeft wanneer ik over mijn grenzen ga, en ik heb geleerd van daarnaar te luisteren. Voor de buitenwereld komt dat soms wat egoïstisch over, zeker als je kinderen hebt. Maar als ik niet voor mezelf zorg, kan ik ook niet voor anderen zorgen. Dat is dus wat ik gedaan heb op momenten dat ik zwaar onder druk stond, en het is mijn redding geweest.”
“Concreet betekent dat bijvoorbeeld dat ik geen retouches meer doe voor anderen, want ik word er niet blij van. Wel help ik mensen graag wanneer ze zelf retouches willen doen, bijvoorbeeld in het RewearCafé. Ook naaien op bestelling doe ik niet meer, tenzij het een speciale uitdaging is, zoals poppen uit een stripverhaal maken uit gerecycleerd materiaal.”
“Een andere vorm van zelfzorg is het aannemen van een poetshulp, want ik word ongelukkig van een wanordelijk huis. Doordat ik een poetshulp heb, moet ik niet naar de psycholoog (lacht).”
Wil jij ook meer doen met stof? Neem dan een kijkje op studiostoflov.com en laat je inspireren!
