Melanie stemt voor gelijke porties!

(Zorg)ouder

Clara, Melanie ’s oudste dochter, is te vroeg geboren. En dat bracht veel uitdagingen met zich mee. "Door de vroeggeboorte heeft Clara nog een tijdje in de couveuse moeten blijven." Voor Melanie betekende dat een verlenging van haar moederschapsrust. Maar Tom moest na slechts 10 dagen weer aan het werk. "Ik zat dagelijks aan de couveuse van mijn dochter, helemaal alleen," herinnert Melanie zich. ‘Dat was zwaar om alleen te doen. Tom kreeg ook de kans niet om zich te hechten of om zelf te verwerken wat er gebeurd was.’ 

Toen Clara als baby een hartoperatie onderging, stootte Melanie en haar man op nog meer structurele drempels. ‘Clara kon ook niet meteen naar de crèche. Ik heb dan verschillende verlofsystemen moeten opnemen, zoals zorg voor het zwaar zieke kind. Maar eigenlijk zijn die verlofstelsels heel beperkt. Zeker de inkomsten die je daarvan krijgt, want die zijn echt heel laag.’

‘Daarnaast heb je nog andere opties: zoals het groeipakket, de zorgtoeslag voor kinderen met ondersteuningsnoden of PAB, persoonlijk assistentiebudget. Daarmee kun je extra hulp inhuren en betalen. Maar dat is ten eerste een enorme drempel om daar te geraken, al dat papierwerk in orde maken, is bijna een fulltime job. Maar als zorgouder moet je ook constant vechten voor je rechten, om de dingen waar je recht op hebt, toegekend te krijgen. Je moet ook altijd zeggen wat er scheelt aan je kind waar je kind bij is.  En dan krijg je toekenning van PAB, maar is er geen geld dus word je op een wachtlijst gezet. En ondertussen moet je als ouder gaan puzzelen: want je moet zelf de zorg opnemen voor je kind, omdat je dat niet zomaar uit handen kan geven. En er zijn geen ondersteuningsmogelijkheden. Maar je moet toch ook gaan werken, want de maatschappij verwacht dat. En dat valt heel vaak terug op de vrouw om dan toch maar die zorg op te nemen. Gelukkig verdelen mijn man en ik thuis de taken’

Geen traditionele rollen

‘In huis delen mijn man en ik veel. Bijvoorbeeld mijn man kookt, want ik kook absoluut niet graag. Maar hij steekt niet graag meubels in elkaar en dat doe ik dan weer wel graag, dus ik doe vaak zo’n dingen.’ zegt Melanie. ‘Wij hebben misschien wel een rollenpatroon dat in de maatschappij niet altijd normaal gevonden wordt terwijl dat in ons gezin wel normaal is. Onze kinderen vinden het doodnormaal dat mannen koken. Beelden die de stereotypes doorbreken, mogen ze van mij gerust wat meer tonen.’

Toen Melanie besloot om terug te studeren, stak haar man ook meteen de handen uit de mouwen om zorgtaken op te nemen. ‘Er zijn veel lessen die ik gemist heb omdat ik in het ziekenhuis zat met mijn dochter of dat ik moest thuis zijn voor haar op te vangen. Maar Tom gaat ook vaak naar het ziekenhuis. Als ik bijvoorbeeld aan het studeren was voor mijn examens heeft hij heel veel van de zorgtaken opgenomen. Dus ik kan wel op hem steunen.’

Tom neemt sinds enkele maanden één dag per week ouderschapsverlof om ook de zorglast beter verdelen. ‘Dat was niet eenvoudig’, gaat Melanie verder. ‘Ik denk dat het opnemen van ouderschapsverlof door mannen vaak als een grote drempel ervaren wordt," deel ze. ‘Er heerst een stigma in de traditionele mannelijke beroepen, wat het moeilijk maakt om verlof op te nemen. En de top 20 meest mannelijke jobs zijn vaak jobs die fysiek zwaar zijn en je om zes uur ‘s morgens begint en pas laat thuiskomt.’ Met een job als boomverzorger, was het ook voor Tom niet gemakkelijk. ‘Dat was ook moeilijk om dat te regelen en of dat wel haalbaar was met zijn collega’s en het werk dat zij doen. Maar dat doet hij nu al enkele maanden. Op woensdag is hij thuis, dan heeft ook even tijd voor zichzelf en kan hij wat tot rust komen.’

Ik stem voor gelijke porties!

‘Ik heb het gevoel dat het in de maatschappij niet zo verwacht wordt dat de man zorg opneemt. Tom en ik hebben daar heel veel over gepraat, over gecommuniceerd en de dingen benoemd. Ik heb hem vaak gezegd wanneer ik dingen niet alleen wil doen. Daardoor neemt hij nu wel veel taken op, en delen we bijna alles. Als het ons niet lukt om de taken eerlijk te verdelen, dan is dat vaak het gevolg van een structureel probleem in de samenleving zoals de problemen met de verlofsystemen en de ondersteuning van zorgouders.’

‘Daarom stem ik voor eenvoudigere en toegankelijkere maatregelen van ondersteuning. Ik stem voor meer waardering voor de zorg, ook voor de zorg die ouders en zorgouders leveren. Ik stem voor meer normalisering van het delen van zorg en huishouden. Dus ik stem voor gelijke porties!’