Interview Rénie Cocquyt
Kut-cakejes versieren in de gevangenis
Rénie Cocquyt (32) woont in Wevelgem en is zelfstandig coach. Ze geeft onder andere workshops over life skills en vrouwelijk schoon.
Waarover gaan jouw workshops?
Rénie: “De workshops rond skills for life hebben als doel vrouwen sterker in het leven te doen staan. We werken daar rond het stellen van grenzen, veerkracht en zelfzorg, maar er is bijvoorbeeld ook het thema ‘rommel, weg ermee’, over de rommel zowel in je hoofd als in je huis. Voorts leren we hoe je nee kan zeggen, en hoe je als moeder ervoor kan zorgen dat je kinderen meer deelnemen aan het huishouden. In de groepen waar ik regelmatig kom, probeer ik voor afwisseling te zorgen tussen de luchtige thema’s over bijvoorbeeld vrouwelijk schoon, en de thema’s met meer diepgang zoals de life skills.”
Hoe pak je die workshops aan?
“Wanneer ik werk rond grenzen stellen, begin ik meestal niet met de vraag “Hoe stel je grenzen?”, maar ga ik een paar stapjes terug en laat ik de deelnemers eerst nadenken over de vraag: “Wat zijn mijn grenzen?” We vergeten immers vaak waar onze grenzen liggen, of hoe grenzen aanvoelen. Ook het thema zelfzorg pak ik op die manier aan. Vooral voor mensen in een kwetsbare positie is zelfzorg geen prioriteit, en dus laat ik hen nadenken over wat zelfzorg voor hen betekent, over wat hen energie geeft. Voor veel vrouwen zijn dat geen evidente vragen.”
“In de gevangenis van Brugge geef ik een workshop rond seksualiteit die ik ook voor de andere coaches van Femma aan het uitschrijven ben. Bij het uitdenken van die workshop had ik veel plannen, maar in de praktijk merkte ik dat ik die plannen moest aanpassen en ook hier weer terug moest gaan naar de basis. Dus hebben we het eerst over de anatomie van de vrouwelijke geslachtsorganen, over hoe we in elkaar zitten. We praten daarbij over G-spot, over de menstruatiecyclus, over erogene zones… Dat zijn allemaal onderwerpen waar veel vrouwen niet voldoende over weten. We praten in die workshops ook over affectie en over wat seksualiteit voor ieder van ons betekent. We stellen ook vragen als: denk je meestal in functie van iemand anders, of is er ook aandacht voor jou? Wie ben jij als vrouw in dat gegeven van seksualiteit?”
Wat voor reacties krijg je op je workshops?
“Sommige deelnemers vinden dat heel confronterend. Zo was er een vrouw die me vertelde dat ze tijdens de workshops tot het besef was gekomen dat ze zichzelf nooit echt graag gezien had, en dat ze ook nooit echt graag gezien was door iemand anders. Ze zei: “Ik heb altijd in functie van iemand anders geleefd, ook op het vlak van seksualiteit. Ik moet eerst mezelf graag leren zien, en mezelf ervan overtuigen dat ik naast iemand anders ook mag bestaan.”
“Maar je komt soms ook grappige dingen te weten. Zo hadden we het tijdens een workshop seksualiteit in de gevangenis over erogene zones. Een van de deelnemers zei dat haar voeten voor haar een erogene zone waren. Haar celgenoot, die ook in die groep zat, riep uit: “Ah, dus daarom vraag je me altijd je voeten te masseren!” In die sessies wijs ik er dan op dat erogene zones en affectie niet altijd seksueel geladen moeten zijn. Je kan ook op een vriendschappelijke manier de ander een massage geven of elkaar strelen. Dat is ook manier waarop je liefde en affectie kan geven en ontvangen.”
“Tijdens de workshops over seksualiteit hebben we ook een keer kut-cakes gemaakt. We hadden eerder een workshop over anatomie gehad, en ik had hen gevraagd vulva’s te tekenen. Daarna konden ze die nieuwe kennis heel concreet gebruiken om cakejes te versieren. Ik had marsepein en suikerparels meegenomen, in allerlei kleuren en vormen. Er was ook hagelslag voor wie schaamhaar wilde, en aardbeiencoulis voor de vulva’s die aan het menstrueren waren!”
Hoe ben je op het pad van de coaching terechtgekomen?
“Ik ben heel lang sociaal werker geweest, en heb dus altijd met kwetsbare doelgroepen gewerkt. Toen ik zelf moeder werd, had ik het gevoel dat het tijd was voor iets nieuws. Ik speelde al langer met het idee om een eigen zaak te beginnen, dus heb ik toen de stap genomen en ben ik zelfstandig coach geworden. Ik ben bij Tijd Voor Mij terechtgekomen omdat Ellen nog op zoek was naar coaches en iemand haar naar mij doorverwezen had. Toen we elkaar leerden kennen, werd het ons meteen duidelijk dat we heel gelijkaardige dingen doen. Het was dus een vanzelfsprekende stap om workshops te gaan geven bij Femma."
Hoe is het contact met je medecoaches?
“Op het bootcamp met de coaches vond ik het heel fijn om te voelen dat, hoewel we elkaar niet kenden, we toch verbonden zijn en samen streven naar iets zeer gelijkaardigs. Die idealen, dat samen vechten en er gewoon zijn voor die vrouwen, dat voelde heel fijn. Als we aan het werk zijn, staan we weliswaar alleen voor de groep, maar in onze strijd staan we niet alleen.”
Meer informatie over de workshops die Rénie aanbiedt, kan je vinden op haar website: renie-cocquyt.be
