Interview Marianne Vereecken

Marianne Vereecken viert dit jaar haar jubileum: ze werkt al 40 jaar als lesgever bij Femma! Een mooie gelegenheid om haar eens te vragen naar haar ervaringen met coachen…

Wat heb je zelf geleerd door coach te zijn bij Tijd Voor Mij?

Marianne: “Vroeger gaf ik les in de klassieke naaigroepen, maar sinds 8 jaar werk ik als Tijd Voor Mij-coach. Het verschil tussen die groepen vroeg wel wat aanpassing van mij als lesgever. Ik ben van nature perfectionistisch ingesteld, ook wat naaien betreft. In de groepen van Tijd Voor Mij heb ik dat perfectionisme wat moeten loslaten: ik heb daar geleerd dat het belangrijkste doel van naaien in die groepen niet het perfect afwerken van een naaiproject is, maar het samenzijn. De naailessen zijn voor mijn cursisten een manier om tijd voor zichzelf te nemen en contact te leggen met anderen. Zo kunnen ze hun ervaringen delen met mensen die zich in dezelfde situatie bevinden. Vooral in groepen die al een paar jaar bestaan, zie je hoe mensen elkaar echt leren kennen, en vertrouwen in elkaar opbouwen.”

“Als coach heb ik geleerd hen die tijd te geven. Het doel van de lessen is dat onze cursisten graag komen, dat de naailes een positieve ervaring is. De sociale omgeving waarin ze naaien is belangrijker dan het afgewerkte product - al is het natuurlijk wel de bedoeling dat ze mooie stukken maken. Ze moeten uiteindelijk wel fier kunnen zijn op wat ze maken.” 

“Er is trouwens nog iets anders wat ik geleerd heb, sinds ik aan de slag ben als Tijd Voor Mij-coach. Als je de verhalen hoort over de zware beproevingen die sommige van mijn cursisten hebben doorstaan, dan doet dat iets met je. Ik ken vrouwen die echt door de hel zijn gegaan, en toch stralen ze positiviteit uit. Die moed, die veerkracht, daar kun je alleen maar bewondering voor hebben. Het contact met die vrouwen heeft mij geleerd de dingen meer te relativeren, en met minder tevreden te zijn. Ik weet dat ik hun situatie niet kan veranderen, maar ik kan er wel voor hen zijn: ik kan naar hen luisteren en een veilige omgeving scheppen waarin ze terecht kunnen met hun zorgen en vragen.”

Is er een fijne anekdote uit een workshop die je wilt delen?

“In de kleine groepen, waar de band wat gemoedelijker is, vragen de cursisten me soms of we in de periode van het suikerfeest of het offerfeest een half uurtje pauze mogen nemen om samen te eten. Dan komen ze naar de les met plateaus boordevol zelfgemaakte lekkernijen - drie keer meer dan we zelf op kunnen. Op zulke dagen beginnen we de les met een heerlijk buffet en verse thee, en wat er overblijft, gaat het hele centrum rond. Je ziet dan de gulle en gastvrije kant van hun cultuur; het is heel fijn om dat mee te maken. Voor we aan de naailes beginnen, moeten we dan wel eerst de tafels goed schoonmaken, want alles plakt dan van de suiker (lacht).”

Hoe zorg jij voor jezelf?

“Tot een paar jaar geleden werkte ik in hoofdberoep als sales manager voor Veritas. Dat was een zeer intensieve job: ik was verantwoordelijk voor 30 winkels, en de werkdruk lag erg hoog. Ik klopte vaak wel 80 à 90 uren per week. Toen ik halfweg de 50 was, begon dat hoge werkritme een tol te eisen van mijn lichaam. Bovendien kreeg mijn moeder in die periode borstkanker, waardoor ze meer zorg nodig had. Het werd me duidelijk dat het moment gekomen was om het rustiger aan te doen.” 

“Ik heb toen de stap genomen om als zelfstandige aan het werk te gaan en van mijn bijberoep - het coachen - mijn hoofdberoep te maken. Dat is heel goed uitgedraaid. Ik word er gelukkig van dat ik werk doe waarin ik mijn vaardigheden kan doorgeven. Het voelt zelfs niet eens aan als werken, zo graag doe ik het. Daarnaast ga ik twee tot drie keer per week zwemmen om in vorm te blijven. Ondertussen ben ik 60 geworden en kan ik zeggen: ik heb de balans gevonden.”

Wat is het mooiste compliment dat je ooit van een andere vrouw kreeg?

“Onlangs is mijn moeder gestorven, na een lange fase van aftakeling. In de periode dat ik voor mijn moeder aan het zorgen was, zei een cursiste me: “Wat een sterke vrouw ben jij, je bent altijd positief!” Het vreemde was dat ik me op dat moment helemaal niet zo voelde. Toch slaagde ik er kennelijk in positiviteit uit te stralen, hoe moeilijk ik het op dat moment ook had. Het was fijn te horen dat de mensen dat oppikten.”

“Daarnaast krijg ik ook wel eens te horen dat ik me mooi kan kleden, en dat ik goed stoffen kan combineren. “Kan ik je inhuren om voor mij stoffen te kiezen?” zeggen ze dan (lacht).”

Wat is jouw powersong?

“Ken je de musical The Greatest Showman? Dat is een film over een visionaire showman die mensen samenbrengt die buitenbeentjes zijn in de samenleving, en samen met hen een spectaculaire show opzet. Eén van de nummers uit die film is This Is Me, een lied dat gezongen wordt op het moment dat de mensen uit die show in zichzelf beginnen te geloven, omdat er iemand in hen gelooft. Ze berusten niet langer in hun lot, maar verleggen hun grenzen. Dat doet me wel eens aan de cursisten in mijn groepen denken. Ze bevinden zich vaak in een moeilijke situatie, maar bij Tijd Voor Mij krijgen ze vertrouwen in hun eigen kunnen. Onze rol als coach is om hen te sterken in dat zelfvertrouwen. Ik kan me geen mooiere job wensen."