De mysterieuze figuur achter de paaseitjes

Persoonlijk verhaal
margot.cattersel@femma.be - 07/04/2023
0 comments
moeder en dochter rapen paaseitjes

Pasen… een hoogdag voor alle (klein)kinderen! Want wat is er nu leuker dan ’s morgens opstaan en meteen de tuin in te lopen om chocolade eieren te graaien. En terwijl er steeds meer stukjes van de chocolade kippen sneuvelen, wordt een heerlijke paasbrunch op tafel getoverd. Een echt feest voor de hele familie! De paashaas heeft er dit jaar weer z’n werk van gemaakt!

Of ja, misschien eerder de paasmama’s. Want laten we even eerlijk zijn: de paashaas is een leuk verhaaltje dat we aan onze kinderen vertellen. Een magische figuur die snoepgoed in de tuin komt verstoppen om bij onze (klein)kindjes een glimlach op het gezicht te toveren. Vrolijk huppelt ‘ie elke paaszondag door onze tuin om daarna weer een jaartje lekker te luieren. Voor dat luxeleventje zou ik meteen tekenen.

 

Het leugentje van de paashaas is dan wel erg leuk voor onze kleine bengels… zijn wij er ondertussen niet wat te oud voor? Want onder de mantel der mysterie schuilt een andere realiteit. Mama’s en oma’s zijn al weken in de weer met reclamefolders uitpluizen en voorraden chocolade kippen, hazen en eieren in alle geuren, kleuren en smaken in te slaan.

 

We houden een mentaal lijstje bij van alle kindjes waar de ‘paashaas’ zoetigheid voor brengt zodat er zeker voldoende is om alle kleine handjes te vullen. We onthouden wie geen zwarte chocolade lust en dat vorig jaar de eitjes met zoute karamel bij niemand in de smaak vielen. Oh, en we vergeten zeker niet dat Louise lactose intolerant is en we nog moeten zoeken naar een koemelkvrij alternatief.

Om nog maar te zwijgen over de sandwiches, pistolets en koffiekoeken die we voorzien voor de lunch met de familie. Want ook voor alle soorten beleg zijn we op de hoogte van ieders voorkeuren.

Het leugentje van de paashaas is dan wel erg leuk voor onze kleine bengels… zijn wij er ondertussen niet wat te oud voor? Want onder de mantel der mysterie schuilt een andere realiteit. Mama’s en oma’s zijn al weken in de weer.

Het lijken misschien kleine taken maar ze kosten ons tijd en energie. Een van de zovele dagen waarop voornamelijk vrouwen ploeteren in het onbetaalde werk. Want als wij het niet doen, wie dan wel? We zijn verdomd goed geworden in die emotionele arbeid. We onthouden verjaardagen, jubilea, feesten… en voorzien gepaste kaartjes of cadeaus voor de gelegenheid. We doen dat allemaal alsof het onze tweede natuur is. Want net zoals vrouwen van een huis een thuis maken, maken ze van gebeurtenissen échte momenten.

 

Maar laten we niet vergeten dat niemand geboren werd als opperzorger. Nee, we hebben dat geleerd. We hebben het zelfs met de paplepel meegekregen. Vroeger zorgden we voor onze popjes, nu voor onze (klein)kindjes. En natuurlijk doen we dat vaak met veel plezier. Want wat is er fijner dan op paasdag die gretige snoetjes te zien glimlachen? Als zij lachen, lachen wij ook.

 

Het is dus niet alleen kommer en kwel. We genieten met hart en ziel van die mooie momenten die wel zelf mee creëren. Ik vraag me vooral af of we al ons harde werk moeten blijven bedekken met de mantel der liefde. Want die paaseitjes verschijnen niet vanzelf in de tuin. En nee, daar zit de paashaas voor niets tussen. De mysterieuze paasfiguur die de chocolaatjes verstopt in de tuinen zijn de paasmama’s.

Zorg jij steeds voor alle kaartjes en cadeaus en onthoud jij alle verjaardagen? Zou je wel wat hulp kunnen gebruiken bij al die taken? Wij schreven het perfecte boek vol handvatten om een betere taakverdeling te krijgen. Wie weet komt volgend jaar dan wel de pa-haas op bezoek.

Bestel het boek hier

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.

Dit vind je misschien ook boeiend