Interview Elke Coeimans

Elke: ‘In het kader van het MIRIAM-project geef ik workshops aan alleenstaande moeders - een doelgroep die me na aan het hart ligt. De grootste uitdaging voor een alleenstaande moeder is een evenwicht vinden tussen zorgen voor anderen en zorgen voor zichzelf. Dat laatste schiet er meestal bij in, want de meeste alleenstaande mama’s staan er echt helemaal alleen voor. In kwetsbare groepen is de vader vaak niet meer in beeld, dus nemen de moeders niet alleen de zorg voor de kinderen op zich, maar ook de financiële lasten.’ 

 

Mama in overlevingsmodus

‘Daardoor staan alleenstaande moeders vrijwel altijd in overlevingsmodus. Ze moeten ervoor zorgen dat er voldoende eten op tafel komt, dat de kinderen krijgen wat ze nodig hebben, dat aan het einde van de maand de rekeningen betaald zijn. En elke dag, elke maand begint alles weer opnieuw. Hun leven staat vaak volledig in functie van de kinderen; er blijft geen tijd of geld over voor zichzelf. De enige identiteit die ze hebben, is moeder zijn. Een belangrijke vraag voor mijn cursisten is dus: “Wie ben ik naast het mama zijn?” 

 

Stijl- en kleuranalyse

‘De workshop Vrouwelijk Schoon is een laagdrempelige manier om deze vrouwen te begeleiden in tijd nemen voor zichzelf. We doen een handverzorging, een stijl- en kleuranalyse, een gezichtsverzorging,… Ik werk ook veel op vraag van de groep. Als ze uit die sessies meenemen dat het belangrijk is om voor zichzelf te zorgen, dat ze het verdienen om tijd voor zichzelf te maken, dan is de workshop geslaagd.’

 

Yoga op Youtube

‘Wanneer ik mijn cursisten manieren aanreik om voor zichzelf te zorgen, probeer ik rekening te houden met hun financiële situatie. Dat is vaak niet eenvoudig. Ik probeer met zo goedkoop mogelijke producten te werken en enkel plaatsen aan te raden waar je met het openbaar vervoer naartoe kan. Je kan ook niet van hen verwachten dat ze zich inschrijven voor dure yogalessen, dus raad ik video’s aan die ze op het internet kunnen vinden, zodat ze yoga kunnen beoefenen in hun eigen woonkamer.’

 

De kracht van herkenning

‘Wat ik vaak zie terugkeren in mijn groepen, is de impact van herkenning. Door elkaar te leren kennen, zien ze dat ze niet de enigen zijn in hun situatie. Er rust in onze maatschappij nog steeds een taboe op thema’s als kansarmoede. Het is niet fijn om als moeder te moeten toegeven dat je de rekeningen niet kunt betalen. Als je dan hoort dat je daarin niet de enige bent, voelt dat vaak als een openbaring. Ik merk ook dat vrouwen op zo’n moment echt een connectie maken en elkaar tot steun zijn. Dat is heel mooi om te zien.’

 

Een moeilijke puzzel

‘Willen we als samenleving deze mama’s ondersteunen, dan hebben we vooral mildheid nodig. Er wordt bijvoorbeeld erg veel druk gelegd op alleenstaande moeders zonder job, maar het is voor hen vaak allesbehalve vanzelfsprekend om gepast werk te vinden. Vervoer, opvang, opleiding, het financiële aspect… Dat zijn allemaal puzzelstukken die vaak moeilijk in te passen zijn. Gaan werken brengt dan vaak ook niet voldoende op. Als maatschappij wordt er heel veroordelend gekeken naar moeders met een leefloon. Er heerst het idee dat ze profiteren en gewoon de hele dag thuis zitten, maar dat klopt niet.’

 

Dankbaar

‘Wat mij als lesgever engageert, is het verhaal achter elke vrouw. Dat is ontzettend verrijkend: soms leer ik meer van hen dan zij van mij! Ik gééf niet alleen tijdens zo’n workshop: ik krijg ook heel veel terug. Het werk met mijn cursisten heeft me ook op een andere manier naar mijn eigen leven doen kijken. Vroeger vond ik het vanzelfsprekend dat ik een diploma heb, een job, een goede gezondheid… Nu besef ik dat een paar factoren waar je geen vat op hebt, ervoor kunnen zorgen dat je in een heel andere situatie terechtkomt. Dat heeft me nederig gemaakt, en dankbaar voor wat ik heb.’