Waarom koos je voor vroedkunde?
‘Ik twijfelde tussen psychologie en vroedkunde, maar het vrouwelijk lichaam en zwangerschap trokken me al van jongs af aan. Toen ik begon aan de opleiding vroedkunde, voelde dat meteen als thuiskomen. Alles viel op zijn plaats. Het is echt mijn roeping.’
Hoe kijk je naar de evolutie van het werk?
‘Ik begon in een sterk gemedicaliseerde context, waar zwangerschap bijna exclusief werd opgevolgd door gynaecologen. Tijdens een stage in Amsterdam zag ik een andere aanpak: daar bevielen vrouwen massaal thuis, met vroedvrouwen aan hun zijde. Dat voelde voor mij als de juiste manier van werken.’
‘Vandaag beweegt de vroedkunde richting samenwerking tussen disciplines, met meer ruimte voor de vrouw zelf. Zwanger zijn en bevallen zijn levensgrote ervaringen. Het is dus belangrijk dat vrouwen daar zelf de baas over kunnen zijn, dat ze zelf kunnen bepalen hoe hun zwangerschap opgevolgd wordt en dat ze zelf de regie hebben over hun bevalling.’
Wat hebben zwangere vrouwen vandaag het meeste nodig?
‘Informatie én ondersteuning. We focussen vaak op het medische, maar er is weinig ruimte voor de vraag: wat wil jij als vrouw? We moeten vrouwen tools geven om hun wensen te benoemen, want de “ja dokter, nee dokter”-mentaliteit zit diep ingebakken.’
‘Veel vrouwen willen geen “moeilijke” patiënt zijn, maar het gaat niet om lastig zijn, het gaat om je goed voelen. Je welzijn moet voorop staan.’
Hoe heb je je eigen bevallingen ervaren als vroedvrouw?
‘Het was bijzonder, en tegelijk confronterend. Ik moest bewust mijn “zorgverlener-hoofd” uitschakelen. Mijn zwangerschappen liepen ook anders dan gehoopt. Die ervaringen hebben me gevormd, als mens én als vroedvrouw. En ze gaven me inspiratie voor mijn boeken.’
Waarvoor gaan je boeken?
‘Verlos ons- Verhalen van een vroedvrouw bundelt verhalen uit mijn praktijk en benadrukt dat de bevalling iets is wat vrouwen zélf toebehoort. Verlost, en nu? gaat over het prille moederschap en de zoektocht die volgt. Mijn derde boek onderzoekt de fase waarin je als vrouw opnieuw ruimte krijgt voor je identiteit, sensualiteit en seksualiteit.’
Heb je nog plannen voor de toekomst?
‘Ik zie mezelf ook nog wel eens op een Mercy Ship werken. Dat zijn schepen met medisch personeel- eigenlijk varende ziekenhuizen - die aanmeren in gebieden waar er moeilijk toegang is tot zorgverlening. Of in een opvangplek voor sekswerkers zoals in het Glazen Straatje in Gent. En ja, ik moet mezelf soms tegenhouden om niet naar conflictgebieden te trekken. Ik voel een sterke drang om zorg te bieden waar die het hardst nodig is.’
©Hilde Eyckmans
