Interview Lieve Conings

Bikini voor Barbie

Lieve: ‘Naaien heb ik altijd graag gedaan - ik heb het met de paplepel meegekregen. Mijn moeder breide en haakte veel: ze maakte kleren voor zichzelf en voor haar kinderen. Ik was daar ook erg graag mee bezig, en heb veel van mijn moeder geleerd. Toen ik een jaar of twaalf was, maakte ik al zelf kleren voor mijn Barbie-poppen met de naaimachine. Ik heb zelfs een keer een bikini genaaid!’

 

Lieve Conings: “In Den Abeel vinden we inspiratie bij elkaar”

 

Gezelligheid en inspiratie

‘Voor ik naar Den Abeel kwam, heb ik meer dan twintig jaar de opleiding mode gevolgd in het CVO. Ondertussen kom ik al ongeveer drie jaar naar Den Abeel, en ik vind het daar heel gezellig. We hebben een fijne, warme groep, met allemaal lieve dames. Ik naai liever in Den Abeel dan thuis, vanwege het gezelschap en omdat je inspiratie opdoet bij de anderen.’

 

Vrije keuze

‘Tijdens onze workshops doet iedereen wat ze wil: sommige vrouwen maken kleren, anderen maken tassen of zijn bezig met andere projecten. De deelnemers die weinig ervaring hebben met naaien, krijgen van onze coach Sissi extra begeleiding.’ 

 

Op de catwalk

‘Afgelopen november hebben we een modeshow op touw gezet. Iedereen heeft toen kleding voor zichzelf gemaakt en dat op de catwalk getoond aan het publiek. Ik heb drie keer op de catwalk gelopen, en daarna heeft iemand anders ook nog stukken van mij getoond. Dat was een erg leuke ervaring.’

 

Verjaardag = toiletzak

‘Sissi weet met alles raad. Mijn kleinzoon wilde zich een keer als ridder verkleden, en toen heeft Sissi me geholpen met het maken van een cape. Ik heb ook al heel veel zakjes gemaakt: toiletzakjes, zakjes voor make up,… Bijna elke keer als er iemand in de familie verjaart, krijgen ze een zelfgemaakte toiletzak (lacht).’

 

Herstellen en hergebruiken

‘Ik probeer zoveel mogelijk kleren te herstellen en materiaal opnieuw te gebruiken. Duurzaamheid vind ik een belangrijk begrip, ook in de modewereld. Ik probeer zoveel mogelijk mijn kleren zelf te maken en ik draag ze ook heel lang. Mijn oudste dochter ruimt van tijd tot tijd haar kleerkast op, en wat ze niet meer wil, brengt ze naar mij. Ik kijk dan wat ik kan gebruiken. Soms kan ik door te naaien stukken herstellen en aanpassen, en zo kan ik ze toch nog dragen. Een paar van mijn vriendinnen brengen mij soms hun verstelwerk: een rits vervangen, mouwen inkorten,… Ze weten mij allemaal te vinden, en ik vind het leuk om te doen.’