Rita Mulier speelde een belangrijke rol in het streven naar progressieve frontvorming en in de Vlaamse Vrouwenbeweging van de jaren zeventig. Ze was medestichtster en voorzitter van het Vrouwen Overleg Komitee (° 1972, sinds 2016 Furia). Rita engageerde zich ook in KAV/Femma en zei daarover later: ‘Geen enkele organisatie in Vlaanderen was zo systematisch uitgebouwd als de KAV. Daarom hechtte ik zoveel belang aan mijn freelance vormingswerk in deze vereniging’. Ze was betrokken bij belangrijke visie-ontwikkeling, stond mee aan de wieg van de legendarische ‘ochtendseminaries’ en was er zelf een zeer gedreven en gewaardeerde begeleidster.

Lees het artikel

Twee weken geleden verscheen op deze blog het verhaal van Marijke Dehertog. Zij is beroepskracht en vrijwilliger bij Femma én passioneel bezig met vrouwenvoetbal. In het voorbereidend gesprek suggereerde ze om zeker eens met Veronique Legon te praten want ‘haar werk voor vrouwenvoetbal is maatschappelijk veel verdienstelijker dan het mijne’. Deze tip maakte ons nieuwsgierig en we contacteerden Veronique.

Lees het artikel

Op 27 oktober 2020 bestaat onze organisatie precies 100 jaar. Een ideale gelegenheid voor enkele fundamentele vragen: Wat betekent Femma voor vrijwilligers en leden? Wat is de impact van Femma op de (lokale) samenleving? Waarom en hoe werkt  Femma aan de toekomst? Een 40-tal lokale Femmagroepen brachten deze kwesties ter sprake in een Praatcafé: Mijn Femma vroeger en nu. De verslagen van deze initiatieven spreken boekdelen.

Lees het artikel

Marijke Dehertog is beroepskracht én vrijwilliger bij Femma.  Voetbal is haar langste leven. Het grootste deel van haar vrije tijd besteedt ze aan FC Dames Ternat.  Deze niet voor de hand liggende  combinatie van ‘vrouwenbeweging’ en een eerder ‘mannelijke’ sport maakt ons nieuwsgierig. Hoe maakte Marijke kennis met de voetbalwereld? Wat trekt haar aan in voetbal? Welke gelijkenissen en verschillen ziet zij tussen Femma en een voetbalclub? Midden in de zomervakantie, helemaal corona-proof,  mailden we onze vragen aan Marijke. Spoedig ontvingen we van haar volgend openhartig en enthousiast antwoord.

Lees het artikel

Sofie Verscheure (57) was veertien jaar toen haar moeder stierf. “Zij was veertig. Ik heb altijd gedacht: als het leven zo kort kan zijn, wil ik straf leven. Zinvol leven. Zin: het moet betekenis hebben. Vol: ik wil genieten, er uit halen wat er in zit.” Op zoek naar wie ze was en wat ze wou, sprak Sofie mensen aan en stelde vragen. Ze richtte Symposion op, een woordenwinkel in hartje Brugge. Ook daar gaat ze door vragen te stellen op zoek naar de gelaagdheid van het leven en naar alles wat er echt toe doet.

Lees het artikel