‘Kom naar huis. Hier gaat alles goed, alleen niet zoals het moet.’ In een fantastisch sterk en ontroerend mooi lied, vat Hannelore Bedert (36) samen hoe haar leven aanvoelt na de dood van haar man Stijn Sterckx, op 17 februari 2019. Stijn overleed totaal onverwacht aan een hartstilstand, net toen Hannelore thuiskwam van een optreden. Wat betekent het als jonge vrouw met twee kleine kinderen, Hoppe (10) en Polly (4,5), achter te blijven?
Groot is ze niet, Julia Violeta Erazo. Met haar zwarte paardenstaart lijkt ze bovendien een stuk jonger dan haar leeftijd van zestig. Maar vergis je niet. In deze kleine vrouw van Peruaanse afkomst zit een hoop strijdvaardigheid en engagement. Meer nog: haar hele leven staat in het teken van de strijd voor vrouwenrechten en tegen onrechtvaardigheid.
Julia is één van de drijvende krachten van het Comité Internacional Peruano, een Peruaanse vrouwenvereniging in Brussel die deel uitmaakt van een wereldwijde beweging. Zij organiseren sociaal-culturele activiteiten om de Peruaanse cultuur bekender te maken en komen daarmee ook naar buiten op allerhande manifestaties.
Wat betekent Femma in het leven van vrijwilligers en leden? Héél veel! De kansen die Femma biedt op ontmoeting, sociaal contact en de uitbouw van een sociaal netwerk staan helemaal bovenaan. Niet alleen zijn of eenzaam, verbonden zijn met andere vrouwen, vriendinnen vinden en een sociaal vangnet hebben in goede en kwade dagen.* Corona bracht voor iedereen een moeilijke periode met zich mee. Samenkomen in groep, de essentie van een vereniging, mocht spijtig genoeg niet meer. Gedwongen schortten Femmagroepen hun activiteiten op. Tegelijk zochten én vonden vrijwilligers manieren om ondanks Corona, verbonden te blijven met mekaar en met de leden.
Ongehuwde vrouwen met een groot sociaal engagement spelen in de geschiedenis van KAV/Femma een cruciale rol, zowel op lokaal als op nationaal vlak. Ze zijn actief als beroepskracht, vrijwilliger of combineren deze twee. Hun inzet gebeurt voor of achter de schermen. Dit ‘verhaal’ is een ode aan de kracht en kwetsbaarheid van alleenstaande vrouwen.
Brenda Froyen is mama, echtgenote, schrijfster en lerarenopleider. Na de geboorte van haar derde zoontje, voorjaar 2012, botste ze op een kanjer van een postpartumpsychose. Drie opnames, drie psychoses, drie keer de isoleercel in, twee gedwongen opnames en een zware depressie later, werd ze het etiket ‘ongeneeslijk’ opgeplakt. Maar Brenda vocht terug, schreef vijf boeken en gaf tientallen lezingen om het taboe rond psychische problemen te doorbreken. In ‘Ben ik dan nu weer normaal?’ (boek dat begin oktober verschijnt) vertelt ze over de zoektocht naar zichzelf, gaat ze dieper in op de recente overlijdens van Jonathan Jacob en Jozef Chovanec (na gewelddadig politieoptreden) en bekijkt ze de psychiatrie anno 2020. Brenda haalt energie uit haar job als lerarenopleider, haar schrijven en haar gezin: haar echtgenoot Jan – de beste man van de wereld - en haar zoontjes Jip (12), Lom (10) en Zen (8).